Надминување на зависноста од алкохол

Додека растев секогаш земав нешто, дали тоа беше Велбутрин, Паксил или Золофт, дали Лексипро, било што, нешто не беше во ред со мене. Па работата дојде дотаму, слушајќи, „Нешто не е во ред со тебе“, повеќе не ми беше грижа за тоа. Едноставно, алкохолот беше единственото нешто кое го ублажуваше сето тоа.

При стрес ќе ме смиреше. Депресијата ќе ја отстранеше. Мојата среќа беше само социјална. Можев да бидам среќна со другите. Кога бев тажна навечер бев добра во тоа. Кога се досадував, можев да најдам секаква причина за да се напијам. И едноставно бев заглавена. Не ми беше грижа кого повредувам, Не ми беше грижа кого повредувам, посебно дека се повредував себеси.

Низ процесот овде во Нарконон, во секој дел од програмата, цело време учев нешто за себе. И конечно почнав да се опоравувам а луѓето ме засмејуваа и бев сè поудобна.

Нарконон ми го врати животот, тој ми ја врати душата. Тој ми ја врати насмевката, тој ми го врати здравјето. Тој ми ја врати среќата а сите тие нешта го сочинуваат животот. Кога постојат тие имате рамнотежа, го имате семејството, имате односи, создавате спомени, излегувате правите нешто и остварувате.

А тој ми даде толку многу од нив што не можам ни да опишам каде би била денес ако не дојдев овде. Значи, ти благодарам Нарконон.

Повеќе спотови