«Ξανακέρδισα την Τιμή μου»

Ήμουν αθλητής στην πόλη που έμενα. Μετά το γυμνάσιο απέρριψα μια υποτροφία για το ποδόσφαιρο καθώς και μια υποτροφία για ελεύθερη πάλη, προκειμένου να καταταγώ στους Πεζοναύτες. Υπηρέτησα για 8 χρόνια στη Μονάδα Αμφίβιων Αναγνωρίσεων των Πεζοναυτών.

Κατόπιν παραιτήθηκα και επέστρεψα στο σπίτι μου. Ναι, το παραδέχομαι, πίνω πού και πού. Αυτό συνέβαινε όταν κάναμε μπάρμπεκιου και τέτοια πράγματα, πριν αρχίσω να πίνω πολύ, και μπορούσα να το ελέγξω. Αλλά τα τελευταία δυο χρόνια το ποτό με είχε πάρει από κάτω.

Κρυβόμουν και προσπαθούσα να κρύβω το ποτό από τα αδέλφια μου, την αδερφή μου και από τους γονείς μου. Είχα πλέον πάψει να εργάζομαι. Και την εποχή που σταμάτησα να εργάζομαι, ήδη έπινα ενάμιση λίτρο αλκοόλ την ημέρα. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν το αλκοόλ.

Βασικά, δεν ζούσα πλέον καθόλου, δεν είχα την οικογένειά μου κοντά μου, γιατί είχα απομακρυνθεί απ’ αυτήν. Είχα πάψει πλέον να μιλάω με τους φίλους μου. Καθόμουν στο κρεβάτι μου κι έπινα.

Όταν ήρθα εδώ στο Νάρκωνον, δεν μίλαγα σε κανέναν, απλά έκοβα βόλτες εδώ κι εκεί με το κεφάλι κατεβασμένο. Όταν άρχισα να μπαίνω στη σάουνα, και καθώς οι ουσίες άρχισαν να φεύγουν από το σώμα μου άρχισα σιγά σιγά να αισθάνομαι όλο και καλύτερα. Μπορούσα να σκέπτομαι λίγο πιο καθαρά και η κρίση μου δεν ήταν πια τόσο θολή. Και κάθε μέρα, μέρα με τη μέρα, άρχισα να αισθάνομαι όλο και καλύτερα, όλο και καλύτερα, σχετικά με τον εαυτό μου και με το ποιος είμαι.

Αυτό το μέρος με έσωσε. Στ’ αλήθεια, είχα πάρει τον κατήφορο κι έπεφτα με μεγάλη ταχύτητα. Αν δεν είχα έρθει εδώ, πιθανόν τώρα θα ήμουν νεκρός. Το Νάρκωνον μου ξαναέδωσε τη ζωή μου. Με βοήθησε να ξανακερδίσω την υπερηφάνεια μου και την τιμή μου. Η διαφορά είναι ότι είμαι και πάλι περήφανος όταν με βλέπω στον καθρέφτη. Δεν φοβάμαι πια να κοιτάξω στον καθρέφτη. Κι όταν κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, βλέπω έναν εντελώς καινούργιο εαυτό. Είναι ένα πολύ σπουδαίο αίσθημα.

Περισσότερα Βίντεο